تا آخرین فشنگ

این کتاب راجب داستان مقاومت چهل و هشت ساعته سه سرباز ایرانی در مقابل لشکر چهل و هفتم اتحاد جماهیر شوروی است.

بغضش ترکید و ته مانده ی کالبد شکسته اش را تکیه ی تفنگش دادو با صدایی که هنوز غرور یک فرمانده بی سپاه را در گلو داشت بلند و رسا فریاد زد.

-خبررررر...دار...سرباز!!!

به احترام وطن ... به پاس شرافت و ناموس این خاک...

-خبررررر...دار...سرباز

و سرگئی ترفیمنکو این رسم احترام نظامی فرمانده به سربازش را هیچ کجای دنیا ندیده بود. اما آنچه لحظاتی که از پشت عدسی دوربین اش شاهد آن بود. برایش به اندازه ی تمام تجربه ی نظامی گری و زندگی اش می ارزید. اشک حلقه شده ی چشمانش را قبل از این که دوربین اش را پایین بیاورد از چشمش پاک کرد و به افسر جوانی که فاتحانه منتظر تشویق فرمانده اش بود با صدای سنگینی گفت:

-ستون را آماده ی حرکت کنید... عبور می کنیم.